Różaniec jako wieniec róż

Różaniec jest rozważaniem tajemnic Bożego działania dla zbawienia człowieka. Powtarzanie słów jakimi Anioł i św. Elżbieta pozdrawiali Maryję, tworząc fundament, na którym wyrasta medytacja życia Pana Jezusa i Maryi.

Istotę tej modlitwy można porównać z ciałem i duszą człowieka. Ciałem różańca świętego są modlitwy ustne, jego duszą – rozważanie tajemnic. Sama dusza lub same ciało nie jest człowiekiem. Podobnie samo odmawianie “Ojcze Nasz” i “Zdrowaś Maryjo” bez rozważania tajemnic nie jest modlitwą różańcową. Nie nią też samo rozważanie tajemnic bez równoczesnej modlitwy ustnej. W modlitwie różańcowej muszą współistnieć oba te elementy.

Wspólnota Żywego Różańca powstała w naszej parafii jako owoc rekolekcji wielkopostnych w 1994 roku, które prowadził o. Jan – misjonarz ze Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny. Powstały trzy róże – 2 kobiece i 1 męska. W skład każdej Róży wchodzi 20 osób – tyle, ile jest tajemnic różańca. Przez miesiąc – każdy z członków odmawia swoją tajemnicę w intencjach wyznaczonych przez Ojca Świętego, które podaje nam kapłan.

W październiku 1999 roku Wspólnota Maksymiliańska utworzyła czwartą różę, która modli się szczególnie o trzeźwość w naszych rodzinach i narodzie.

Nasza najmłodsza, piąta róża to Róża Matki Bożej Pięknej Miłości, która działa od kwietnia 2013 roku.

W ramach Wspólnoty Różańcowej nawiązaliśmy kontakt z dziećmi specjalnej troski z Sobieszewa, gdzie pracował o. Jan. Kontakty te pozostały do dnia dzisiejszego. W okresach poprzedzających święta, dzieci z naszej parafii dzielą się dobrami z dziećmi z Sobieszewa.